Een beetje luxe
Nothing beats a good night sleep after a long ride and since Alex and I had just finished crossing the seemingly endless Nullarbor plain we had slept very well in our little camp in the bush outside of the town of Norseman. Over breakfast we made up a plan for the next leg of our trip east. It was to be a simple plan, we basically had two options: to continue west from Norseman and ride the roads through a forest the size of England, followed by the wheatbelt, where the wheat fields stretch over the horizon and then some, or go south for a bit and follow the coast line west. The wheatbelt option would mean long, straight open roads again and we had heard the coastline was supposed to have some great scenery, so the choice was easy.
In the coastal town of Esperance we decided we had earned a good coffee, so we sat down in a coffee shop and marveled at things such as comfortable leather seats, electric lighting and indoor plumbing. It’s amazing how much a comfy lounge chair does for you after a while in the bush, the padded comfort feels almost alien, you realize “I remember these things, they are nice to sit in for extended periods…gee, it’s been a while!”.
The cappuccino I had made me feel very content and it was tempting to set up camp in the coffeeshop and order an endless succession of coffees and pastries, but we had to carry on.
Moe maar erg voldaan na onze oversteek van de Nullarbor vonden Alex en ik een kampeerplekje in de bush net buiten het dopje Norseman waar we al snel als een blok in slaap vielen.
Tijdens het ontbijt maakten we een plan voor het vervolg van onze reis waarbij we voor de route planning eigenlijk maar twee opties hadden, vanaf Norseman de weg naar het westen vervolgen of naar het zuiden afzakken richting de kust om die dan verder naar het westen te volgen. De eerste optie zou inhouden dat we dan door een bebost gebied zo groot als Engeland zouden komen, gevolgd door de wheatbelt, de graangordel waar de graanvelden tot ver over de horizon reiken. De graangordel optie zou inhouden dat we weer op lange rechte wegen zouden rijden en volgens de verhalen zou het aan de kust erg mooi moeten zijn dus was de keuze snel gemaakt.
Aangekomen in het kustplaatsje Esperance besloten we dat we wel een goeie koffie verdiend hadden dus zochten we een koffietentje op waar we ons vergaapten aan luxezaken als comfortabele, met leer beklede stoelen, elektrisch licht en inpandig sanitair. Als je een tijdje in de bush rondgezworven hebt blijkt iets als een comfortabele stoel een nogal heilzame werking te hebben zodat je in je geheugen graaft en denkt: “da’s waar ook, ik geloof dat ik me deze dingen kan herinneren, je kan hier lang op zitten zonder dat het pijn doet…goh, da’s lang geleden!”.
Het niveau van welzijn werd nog verder verhoogd door de cappuccino die ik dronk, waarna het erg verleidelijk werd om voor langere tijd stelling te nemen in het koffietentje en een eindeloze sliert koffie en gebakjes aan te laten rukken, maar we moesten door.
Een droog meer aan het einde van de Nullarbor
Uitzicht op de Nullarbor vanaf een heuvel in Norseman
We did our little in-town routine of shopping for food, filling up on drinking water and fuel, had a look at the local beaches and set off following the road along the coastline. This meant we had to steer our bikes around corners, what a nice way to spend a day’s riding after all those days of straight roads! There was also more to see because the cliffs and beaches were beautiful in some places, and nothing less than spectacular in others, the color of the sky matched the blue of the sea and with the Australian sun beating down on us we were having a great time.
Het volgende onderdeel op het programma was ons vaste in-de-bewoonde-wereld ritueel van boodschappen, drinkwater en benzine inslaan waarna we een kijkje namen bij de lokale stranden en onze weg weer vervolgden langs de kust. We reden nu ineens op een kronkelende kustweg wat een aangename verandering was na die talloze kilometers rechtdoor rijden van de week ervoor. Ook het uitzicht had meer te bieden, op sommige stukken waren de stranden en kliffen langs de zee erg mooi, op andere plekken was het ronduit spectaculair. Het blauw van de lucht was net zo diep als dat van de zee en met de Australische zon hoog aan de hemel hadden we het goed naar onze zin.
Er zijn vervelendere dingen om naar te kijken tijdens het motorrijden
Sadly the road peels away from the coast after a while so the views and road were less interesting and we found ourselves riding into a strong head wind which was very tiring.
On my solo travels I usually start thinking about a place to camp as the sun gets closer to the horizon, but Organized Alex had already come up with a destination for the day: Fitzgerald national park.
There is a campground there and that’s what we were aiming for.
The last bit of riding against the strong head wind and squinting into the light of the setting sun had exhausted me, so after pitching our tents we cooked up a simple meal and had an early night.
On our ride up to a lookout in the national park the next morning Alex and I swapped bikes. After the twenty-minute ride Alex had found out that my bike seat was way too hard, the general feel of my bike a bit too rough for his liking and the tall suspension a bit too much for his shorter legs. On the other hand I found Alex’ GS650 to be very comfy and smooth. For me the seat needed raising quite a bit as I had trouble reaching the rear brake and shift lever with my legs folded up, but that can be adjusted on this bike. I did however find the BMW a bit too soft for my taste, I like the raw experience of my bike. Funny to see how your bike grows on you.
We went for a little walk up to the lookout, watched the waves break on the rugged rocky coast for a while and made our way out of the park, back to the main road to continue west.
Helaas buigt de weg na een tijdje af en loopt dan door het drogere binnenland waar minder te zien is, de weg weer rechtdoor gaat en we tegen een flinke tegenwind in moesten beuken wat erg vermoeiend was.
Als ik alleen reis begin ik eens aan een kampeerplekje te denken als de zon richting de horizon gaat maar de georganiseerde Alex had alweer een plan, in Fitzgerald national park was een camping en daar gingen we naartoe.
Het laatste stuk van de rit was door de sterke tegenwind en de laagstaande zon erg vermoeiend geweest waardoor ik erg moe was, dus kookten we een simpel hapje na de tenten opgezet te hebben en gingen we vroeg naar bed.
Voor ons ritje naar een uitkijkpunt in het nationaal park de volgende ochtend wisselden Alex en ik van motor. Na het ritje van twintig minuten was Alex van mening dat mijn zadel veel te hard was en de motor naar zijn zin te ruw en ongepolijst aanvoelde, plus dat de lange vering voor een probleem zorgde vanwege zijn kortere benen. Ik kwam tot de conclusie dat Alex zijn GS650 erg comfortabel en soepel was. Het zadel was voor mij wel veel te laag waardoor ik met opgevouwen benen amper bij de achterrem en schakelpook kon, maar het zadel is makkelijk te verstellen op deze motor. Ik vond de BMW alleen wel een beetje soft, ik hou wel van het rauwe van mijn motor. Leuk om te zien hoe je motor na een tijdje je maatje wordt.
Een korte wandeling bracht ons naar het uitkijkpunt waar we de golven zagen breken op de grillige rotsachtige kust, een indrukwekkend gezicht. Daarna gingen we weer op pad, terug naar de grote weg die ons naar het westen zou voeren.
Da’s nog eens een mooie ruige kust!
De begroeiing hier is van een aparte categorie vanwege de sterke zeewind, zoute omgeving, stikhete, droge zomers en behoorlijk koude winters
Ik vroeg Alex of hij er voor deze foto zo Frans mogelijk uit kon zien en ik geloof dat hij daar aardig in geslaagd is
The road there runs inland, so no more sea views but still that strong head wind to battle against so I did not enjoy the ride that much. We reached the town of Albany where Alex found another campsite on his trusty Wikicamps app. This campsite was on a small sea inlet a few kilometers out of town, sheltered by trees from the wind and free so we were happy to be there. After a chat with our new neighbors they offered us some left over chicken soup which was a real treat, no cooking tonight!
After this surprise dinner Alex and I had another one of our good talks, it was great not only having found a riding buddy but also a friend to have meaningful conversations with.
Sadly the next morning our ways would part.
Ook hier liep de weg door het binnenland, dus geen zeezicht meer en de harde tegenwind was er nog steeds waardoor ik het niet echt naar mijn zin had. In het stadje Albany vond Alex onze volgende overnachtingslek met zijn handige Wikicamps app. Het kampeerplekje bleek aan een kleine zeearm te liggen, beschut door bomen en gratis te zijn dus waren we blij met dit mooie stekje. Na een tijdje met onze nieuwe buren gekletst te hebben boden ze ons wat kippensoep aan die ze over hadden. Dat was een ware traktatie want de soep was erg lekker en we hoefden zelf niet te koken. Na ons verrassingsdiner sloten Alex en ik de dag weer af met een goed gesprek, ik was ontzettend blij niet alleen een maatje te hebben gevonden waarmee ik leuk kon motorrijden maar ik had er ook een goede vriend bij om onderhoudende gesprekken mee te hebben.
Helaas zouden onze wegen de volgende ochtend scheiden.
Een aparte boom naast onze tentjes, zag er erg Lord of the Rings uit
Alex was on a bit tighter schedule than me, he wanted to complete a full circumnavigation of Australia with a detour to Alice Springs in the red center in just a few months so he had to keep going. I on the other hand had more time and the head wind of the last few days plus the fact that we had been riding at a bit faster pace than I normally do made that I chose to spend a few days relaxing in the campground.
We said our goodbyes and promised to look each other up in the future, wherever on that the planet that might be. We had only been riding together for five days but it felt like we had been friends for years, so not looking each other up in the future would not be an option.
When the sound of Alex’ bike disappeared in the distance I realized how tired I really was and got back into my tent where I snoozed a bit and did some reading. Sometimes it’s great to just have a day off riding and do sweet bugger all.
Alex had wat meer haast dan ik, hij was van plan een volledig rondje Australië, met een uitstapje naar Alice Springs en Uluru in het rode hart van het land te doen en dat in een paar maanden tijd, dus hij moest door. Ik had wat meer tijd om het rustig aan te doen en de tegenwind van de laatste dagen plus het feit dat we een stukje vlotter hadden gereden dan ik normaal doe waren voor mij aanleiding om het eens rustig aan te doen en een paar dagen op hetzelfde plekje te blijven hangen.
We namen afscheid van elkaar en beloofden elkaar in de toekomst op te zoeken, waar dan ook op de wereld. We hadden maar vijf dagen samen gereden maar het voelde alsof we al jaren vrienden waren.
Terwijl het geluid van de motor van Alex in de verte wegstierf merkte ik pas echt hoe moe ik was, dus ik kroop mijn tent weer in en bracht de dag slapend en lezend door. Soms is het erg fijn even niet op de motor te zitten en lekker niks te doen.
Ik vind het silhouet van gom bomen tegen de avondhemel altijd erg mooi
Banksia planten, zien er een beetje uit als de bottle brush (flessenborstel) planten van de oostkust maar zijn toch echt anders
Het uitzicht vanaf ons kampeerplekje
The next day was filled with having a shower in the facilities next to a beach and doing some laundry. Simple stuff like that can become a bit of a mission when you are on the road and just getting these two things out of the way took up a good part of my day. But it was great feeling freshly showered and having clean clothes again. The rest of the afternoon I spent listening to my new neighbors who seemed to have an argument about absolutely everything so after a while I went for a little walk along the beach.
The next morning it felt like it was time to get moving again so I packed up my tent and rode to the little town of Denmark where I spent some time checking out the various lookouts at the towns many bays and beaches. The views were spectacular with the blue sea, beaches and rock formations with green hills all around. From one lookout I had a view of a surf club where entire families were paddling out to enjoy their weekend riding the waves. I was loving what I was seeing, this is paradise, but it also pissed me off. While I was having a blast of a time here I realized that I had to return home to the Netherlands at some stage and don’t get me wrong, it’s a nice country, but it has nothing on Australia as far as I’m concerned. The thought of having to go back to my relatively boring mother land was not something I was looking forward to, so I had that on my mind when I went to the next beach lookout where I met Kaye. She sat there enjoying the view and after agreeing with each other that it was a beautiful bit of our planet we were looking at, I explained to her why that also bothered me. She replied I should consider moving to Australia if I liked it that much. This turned out to be a good opening for a conversation because this subject was often on my mind. Kaye told me I should talk to her husband about this as they had hired an Italian guy once with their company and started a sponsorship procedure so the Italian could get residency in Australia.
De volgende dag besteedde ik aan het zoeken naar een douche in de sanitaire voorzieningen bij een strand en het wassen van mijn kleren. Dergelijke simpele zaken kunnen onderweg een beetje een opgave zijn dus met deze twee bezigheden was ik weer een paar uur zoet. Maar het was geweldig weer eens met een fris gevoel een douche uit te lopen en een voorraadje schone kleren te hebben. De rest van de middag luisterde ik hoe mijn nieuwe buren over werkelijk alles ruzie moesten maken dus na een tijdje ging ik maar een strandwandelingetje maken, lekker rustig.
De volgende ochtend had ik het gevoel dat het weer eens tijd werd om verder te gaan dus pakte ik mijn tent in en reed naar het dorpje Denmark waar ik wat tijd besteedde aan het bekijken van de diverse stranden en baaien in de omgeving. Het uitzicht was prachtig met de blauwe zee, de stranden en rotsformaties die overgaan in groene heuvels. Vanaf een van de uitkijkpunten keek ik uit op een surfclub waar hele families samen de zee op gingen om al surfend van hun weekend te genieten. Ik vond deze paradijselijke omgeving fantastisch om te zien maar tegelijkertijd werd ik er ook verdrietig van. Ik had het geweldig naar mijn zin daar en realiseerde me dat ik op een gegeven moment ook weer terug naar Nederland zou moeten. Begrijp me niet verkeerd, ik vind Nederland best een aardig land, maar ik vind het bij lange na niet zo leuk als Australië. Ik keek er niet echt naar uit om na mijn reis weer terug naar mijn relatief saaie kikkerlandje te moeten gaan, dus daar was ik zo over na aan het denken toen ik bij het volgende strand Kaye tegenkwam. Zij zat daar van het uitzicht te genieten en nadat we het met elkaar eens waren geworden dat we hier toch wel naar een heel mooi stukje van de wereld zaten te kijken vertelde ik haar waarom ik juist daardoor een beetje gedeprimeerd raakte. Ze zei dat als ik Australië zo leuk vond ik misschien maar moest overwegen om er te gaan wonen. Dat was een goed gespreksonderwerp aangezien ik daar behoorlijk veel mee bezig was. Kaye vertelde dat ik misschien eens met haar man moest praten aangezien ze met hun bedrijf ooit een Italiaan in dienst hadden genomen die via een sponsor traject in Australië kon blijven wonen.
Een strand bij Denmark, links de surfclub. Die Aussies hebben dit dus in hun achtertuin, de mazzelaars!
Het uitzicht waar Kaye en ik naar keken terwijl we zaten te kletsen
We might have been talking for about an hour or so when Kaye told me she was hungry, but she also had the impression we were not done talking yet, so she asked me how I felt about going for lunch somewhere. People who know me could have told her that’s not really a question, I rarely say no to an opportunity to eat and like Kaye I thought weren’t done talking yet as I really enjoyed our conversation.
She said she would buy me lunch if I followed her in her car to a place she had heard about that was supposed to be nice. As I followed her down the country roads, I felt very happy with the most recent turn of events: from feeling a bit sad about the thought of having to leave my beloved Australia to having a good conversation and being asked to join for lunch. Great!
Since eating is a bit of a hobby of mine I was wondering what Kaye had in mind, was it going to be a nice club sandwich or maybe a hamburger with chips?
To my surprise we ended up at a place called “The house on the lake” which was situated between the green rolling hills of the quiet countryside in the south of Western Australia.
After getting out of my riding suit I had a quick look at myself and came to the conclusion my current outfit, army green cargo shorts and t-shirt, did not really match the fine wining and dining surroundings we would be entering soon so I started going through my luggage looking for my best gear. Having located my black pants and button-down shirt I started to quickly change in the car park. (Top tip for the aspiring motorcycle adventurer: always carry some semi-respectable looking clothes on a trip like this, you never know where you might up, and being able to pretend you’re not the motorcycle-based homeless person you essentially are can be a advantage in some situations)
After that we made our way into the restaurants garden where the vineyard chateaux type of setting and friendly service were most agreeable and somehow felt different to cooking dinner on a petrol fueled stove in the bush or getting a $2 coffee at the fuel station.
Kaye decided choosing a dish was too much trouble so she then proceeded to order a platter with all sorts of stuff from the impressive menu that, and I have to quote the menu here, was “fit for a king and queen”.
I started to feel quite royal because of this and when the platter was served I was not disappointed. Again I have to quote the menu because in front of me I found things like ”Prawns, red pepper, chili and Chardonnay sauce, Mount Barker smoked salmon and smoked chicken, local smoked leg ham, beetroot and shiraz relish, duck liver pate, cheddar, brie, Semillon pickled pears” and the list went on.
Five minutes ago I was looking forward to a sandwich or a burger, now I had this on my plate, what a nice surprise! And with the good food in front of us the conversation continued and I had a great time swapping stories with Kaye, who turned out to be less hungry then she told me so I ended up eating three quarters of the platter, can’t let good food go to waste, right?
After this sumptuous lunch, a good cappuccino and some more banter we went back to the carpark where I was then awarded with some presents from Kaye, some fruit and a couple of bottles of beer. Before we said goodbye Kaye told me I should to keep in touch and look her and her husband up when I was around their neck of the woods, I told her I would love to do so.
Na een gesprek van misschien wel een uur meldde Kaye dat ze honger had maar dat ze ook het idee had dat we nog niet uitgepraat waren. Ze vroeg me daarom of ik misschien zin had om ergens te gaan lunchen. Mensen die me een beetje kennen hadden haar kunnen vertellen dat dit een beetje een retorische vraag was, ik zeg zelden nee tegen wat te eten en aangezien ik ook het idee had dat we nog wel langer konden kletsen ging ik graag in op haar voorstel.
Ze stelde voor dat als ik haar met de motor volgde zij voorop zou rijden met haar auto naar een tentje waar ze van gehoord had waar ze me dan op een lunch zou trakteren. Terwijl ik achter Kaye aanreed was ik erg blij met de recente ontwikkelingen, nog maar kortgeleden voelde ik me verdrietig bij de gedachte dat ik mijn geliefde Australië weer zou moeten verlaten waarna ik via een goed gesprek een uitnodiging voor een lunch in de schoot geworpen kreeg. Het kan verkeren.
Omdat eten nogal een hobby van me is vroeg ik me af wat Kaye in gedachten had, zou het een club sandwich worden of misschien een hamburger met frietjes?
Ze bleek een aardige verrassing voor me te hebben, we reden de oprit op van “The house on the lake”, gelegen tussen de groene heuvels op het platteland van zuidelijk Western Australia. Eenmaal uit mijn motorpak keek ik eens naar mijn kleding en kwam tot de conclusie dat mijn huidige outfit, legergroene korte broek en T-shirt, niet echt zou passen in de chique gastronomische omgeving waar we ons in zouden begeven, dus ging ik in mijn tas op zoek naar mijn nette kleren. Toen ik mijn zwarte lange broek en nette shirt gevonden had kleedde ik me snel om op het parkeerterrein. (Tip voor de aspirant motoravonturier: zorg ervoor dat je wat semi-representatieve kleding bij je hebt op een dergelijke reis, je weet nooit waar je terecht komt en het kan zomaar voordelig uitpakken als je voor even kunt verhullen dat je een dakloze nomade op een motor bent)
Even later bevonden we ons in de tuin van het restaurant waar de wijn chateau achtige omgeving en vriendelijke bediening op de een of andere manier een ander gevoel opriepen dan koken op een benzinebrandertje in de bush of een kop koffie van $2 uit de automaat van de benzinepomp slurpen. Kaye wierp een blik op het indrukwekkende menu en besloot dat kiezen te veel moeite was en dus maar een schaal met van alles en nog wat bestelde die, en hier moet ik het menu even citeren: “geschikt is voor een koning en koningin”.
Ik begon me al aardig vorstelijk te voelen en toen de schaal geserveerd werd bleek de beschrijving niet overdreven. Sta mij toe het menu weer te citeren want voor mijn neus waren verschenen: garnalen, rode paprika, chili en Chardonnay saus, Mount Baker gerookte zalm en gerookte kip, lokaal gerookte beenham, een tafelzuur van rode biet en shiraz, eendenlever paté, cheddar, brie en semillon gezuurde peertjes” en zo ging het nog even door.
Vijf minuten geleden keek ik nog uit naar een sandwich of hamburger en nu had ik dit op mijn bord liggen, wat een aardige verrassing!
Met al dat lekkere eten voor onze neus gingen we verder met ons gesprek en ik had het geweldig naar mijn zin terwijl ik verhalen uitwisselde met Kaye, die aanzienlijk minder honger leek te hebben dan ze aanvankelijk zei, waardoor ik driekwart van de schaal leeg at. Zonde om lekker eten weg te gooien, toch?
Na deze overvloedige lunch, een heerlijke cappuccino en nog wat meer gezellige klets gingen we weer richting auto en motor waar Kaye nog wat cadeautjes voor me had in de vorm van wat fruit en een paar flessen bier. Voordat we afscheid namen drukte Kaye me op mijn hart dat ik haar en haar man echt moest komen opzoeken als ik bij hun in de buurt zou zijn, waarop ik haar verzekerde dat ik dat graag zou doen.
Hier kan ik wel aan wennen, lunch-technisch gezien
Before riding off I had one more thing to do: I had to adjust my riding pants to accommodate for the sudden gain in weight, after that I somehow managed to climb back onboard of my bike.
By that time it was late in the afternoon and finding somewhere to camp was high on my to-do list. Luckily there was a forestry close by where I rode some tracks to sniff out a location to pitch my tent. I found a good spot on a densely overgrown track after about ten minutes, but instead of calling it a day I decided to burn off some calories. The forestry was in a hilly area which made for some good riding up and down some steep hills on 4×4 tracks where mud, gravel and loose sand were all in good supply. This turned out to be the perfect end to a very enjoyable day, I grinned from ear to ear as I did some slides around corners, wheelied up steep hills got some air on a few little jumps. One of the many things I love about Australia: even when you’re not a local with knowledge of the best tracks in the neighborhood you can find some awesome places to have fun with your bike just by riding into the nearest forestry and trying your luck.
Voordat ik weer op pad kon moest ik nog een ding doen: mijn motorbroek verstellen zodat ik ruimte had voor mijn zes maanden buikje waarna ik me met moeite weer aan boord van mijn motor wist te hijsen.
Tegen die tijd was het alweer wat later in de middag en tijd om op zoek te gaan naar een kampeer plekje. Gelukkig was er een bos vlak in de buurt waar ik wat paden verkende op zoek naar een geschikte plek. Na een minuut of tien vond ik een mooi beschut stekje maar in plaats van het voor die dag voor gezien te houden besloot ik om nog even wat calorieën te verbranden. Omdat het bos in heuvelachtig gebied lag waren er voldoende steile hellingen met 4×4 paden waar modder, grind en zand ruim voor handen waren zodat ik een fantastische afsluiter van de dag had. Ik had een hoop lol terwijl ik met driftend achterwiel door bochten gleed, op mijn achterwiel hellingen op vloog en wat sprongen maakte over de heuvels in de paden. Dit is dus een van de vele dingen waarom ik zo dol ben op Australië: zelfs als je niet in de buurt woont en geen kennis hebt van de omgeving hoef je maar een willekeurig bos in te rijden en de kans is groot dat je jezelf daar uren kunt vermaken met je motor.
Ik kwam weer een van die grappige Australische brievenbussen tegen
When I felt I had sufficiently quenched my thirst for dirt I made my way back to my previously selected camp site and pitched my tent and as it was cooling down rapidly I snuggled up in my sleeping bag, e-reader in hand. I didn’t even consider cooking dinner, still being full of apple and Chardonnay chutney and Riesling pickled vegetables.
It’s a tough gig, this motorcycle travel thing!
Nadat ik uitgeraasd was met mijn brommertje reed ik weer terug naar het kampeerplekje dat ik op het oog had, zette daar mijn tent op en omdat het rap aan het afkoelen was kroop ik lekker mijn slaapzak in met mijn e-reader in mijn hand. Ik dacht er niet eens over na om te gaan koken, ik zat nog propvol met appel en Chardonnay chutney en met Riesling ingelegde groenten.
Het is afzien, dat motorreis gebeuren!
Een lekker rustig plekje om te kamperen. Tenminste, toen was het nog rustig, dat zou nog wel anders worden. Maar dat is voor de volgende keer
As usual, an interesting read with excellent descriptive text and interspersed with wit and charm. The photographs ain’t too shabby either!
Keep it coming, Sander!
Cheers mate!
Good to hear you’re liking my little write-up’s 🙂
Hope to post a new update soon for your reading pleasure
Low-cost Essay Composing can provide top, personalized and best rated essays on the internet at budget friendly selling prices | Our knowledgeable essay writers assure wonderful excellent quality with 24/7.